Περιγραφή
Το άρωμα: Ένα άρωμα δυνατό, αισθησιακό, γεμάτο, ζεστό, που κάνει ξεκάθαρη την παρουσία του. Το φαντάζομαι σε ‘σιωπηλούς’ τύπους σαν τον συγγραφέα, το ίδιο το άρωμα όμως δεν είναι καθόλου σιωπηλό. Το ταμπάκο, το δέρμα, το ουίσκι, το ουντ, το σανδαλόξυλο και το πατσουλί καθώς και μικρές πινελιές κανέλας, πικραμύγδαλου και μαύρου τσαγιού, δεν αφήνουν περιθώριο αδιαφορίας. Ένα άρωμα πολυεπίπεδο, με συναρπαστική εξέλιξη, μεγάλη προβολή και διάρκεια. Μάλλον αρρενωπό, αν φορεθεί όμως από μια τολμηρή γυναίκα μπορεί να είναι εντυπωσιακό. Κατάλληλο για περισσότερο κρύο καιρό και πιο βραδινές περιστάσεις, ωστόσο σε μικρή ποσότητα μπορεί να ξεχωρίσει τον κάτοχό του σε κάθε στιγμή.
Το όνομα: Είναι μάλλον προφανές. Τα ονόματα από τα περισσότερα αρώματά μου περνούν από πολλά στάδια, άτυπες επιτροπές, φίλους, συνήθως κάπου συμβάλλει και η τεχνητή νοημοσύνη, μέχρι να πετύχουμε ένα όνομα που να εκφράζει και να φωτίζει κάτι από το άρωμα. Εδώ δεν ρώτησα κανέναν, είναι νομίζω το μόνο άρωμα που βάπτισα μόνος μου, καθώς ήταν εξαρχής το άρωμα του συγγραφέα…
Το παρασκήνιο: Το the writer δημιουργήθηκε εντυπωσιακά ‘ολόκληρο’ στο μυαλό μου. Συνήθως ένα άρωμα ξεκινά με μια ιδέα, ένα συναίσθημα, μια εικόνα και σταδιακά αυτό εξελίσσεται σε συγκεκριμένα συστατικά και αναλογίες. Στο the writer η εικόνα και η ατμόσφαιρα ήταν τόσο πλήρεις που στην ουσία ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της σύνθεσης γεννήθηκε ‘έτοιμο’, σαν να το ήξερα ήδη. Το the writer ξεκίνησε ως δείγμα για προσωπικό άρωμα. Στην ερώτηση ‘με τι θα ήθελες να ασχολείσαι’ είχε δοθεί η απάντηση ‘θα ήθελα να ήμουν συγγραφέας δίπλα σε μια λίμνη κάπου στο Maine’. Η έμπνευση είχε ξεκινήσει να διαμορφώνεται κατά την μελέτη του ερωτηματολογίου και ολοκληρώθηκε στην διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας όταν ο ‘συγγραφέας’ μου ανέφερε την αγάπη του προς το ουίσκι και έτσι δημιούργησα στο μυαλό μου και το σκηνικό στο οποίο θα τον τοποθετούσα. Από την αρχή ήθελα να φτιάξω το συγκεκριμένο άρωμα, το οποίο ήξερα με κάποιο τρόπο ότι θα του αρέσει, αλλά ήξερα παράλληλα και ότι δεν θα το διαλέξει. Ο λόγος; Όλη αυτή η διαδικασία ήταν δώρο για την γιορτή του, το the writer είναι ένα κατά βάση χειμωνιάτικο άρωμα, και ο επίδοξος συγγραφέας γιόρταζε …τον Μάιο! Θυμάμαι πως όταν το έφτιαχνα σκεφτόμουν «Έπρεπε να σε λένε …Χρήστο!» Ποτέ δεν τον γνώρισα από κοντά αλλά τον ευχαριστώ για την έμπνευση!